“ Which of all my important nothings shall I tell you first?”
~ Jane Austin
Dank jullie wel voor alle leuke en lieve reacties die ik heb gekregen voor het schrijven van mijn blog. Dat maakt het voor mij nog leuker om te schrijven.
Wat ik dus probeer te doen is wekelijks een soort van dagboek bij houden over mijn leven.
Dagelijkse gedachtes, emoties, gevoelens, bezigheden etc. Maar wel het soort dat iedere week met een bepaald thema/onderwerp komt.
Ik mag dan wel 1001 gedachtes en gevoelens op een dag hebben maar ik ben ook wel een persoon die van structuur, orde, regelmaat en vooral niet van chaos houdt.
In en om het huis maar ook op papier (het liefst op papier),
Ja het allerliefst schrijf ik met de hand, ouderwets met pen en papier. Daar kan ik uren voor gaan zitten. Gedichten schrijven, plannen en ideeën voor nu en voor de toekomst schrijven, schrijven over en voor mijn kinderen, mijn dromen op papier zetten.
Zo vanuit mijn hoofd op een blaadje, in sierletters of blokletters, hartjes en tekeningetjes eromheen.
Van dat en van boeketten opmaken, bloembomen maken, van niets iets maken, word ik rustig,
daar wordt mijn hoofd rustig van. Ik dwaal weer af.
Oké deze week!! What happened??
De school is weer begonnen dus dat betekent weer ritme in de dagen krijgen en er iedere dag een spel van maken om op tijd te komen. Dat is een dingetje hoor in dit huishouden, op tijd komen.
Mijn oudste en ik hebben een beetje maling aan het begrip tijd, het woord haasten kennen we niet en we verwachten dat de hele wereld maar op ons wacht.
Dat terwijl de jongste heel erg op de tijd is. Arm kind raakt een beetje (iets meer dan een beetje) in paniek als hij ergens als laatste of te laat aankomt.
Onderweg naar school wijst hij ook altijd naar de klok, zo van ‘mamm, kijk is hoe laat het nu weer is ‘. Sorry mijn liefste monkey maar het gebeurt gewoon.
Het is en blijft een dingetje maar gelukkig weet iedereen in onze omgeving hoe we zijn. Dat verzacht het leed, voor de mensen om ons heen dan he! En het is nooit overdreven laat jongens, hooguit een paar minuten. laten we niet gaan overdrijven.
Soms lachen we erom maar soms is het wel een echt ding.
Terwijl ik dit schrijf kijk ik om mij heen en zie ik dat ik alleen al in de keuken vier klokken heb hangen, buiten mijn horloge, telefoon en laptop om.
Ik heb er foto’s van gemaakt. Tussen de gemaakte foto’s zit hooguit 20 seconden.
We hebben een grote, ‘decoratieve' klok. Die klok heeft volgens mij nog nooit gelijk gestaan.
Een klok op de stoomoven en op het koffiezetapparaat. Die geven beide verschillende werelddelen aan volgens mij, daar klopt helemaal niks van en dan de tijd op de gewone oven. Daar kijk ik nog wel regelmatig op.
Op die klok heb ik altijd iets meer tijd dan dat ik werkelijk heb.
Wat geef ik hier mee aan? We kijken er dus gewoon niet naar,
althans 2 van de 3 personen in dit huishouden. Het is een goed georganiseerde chaos hier thuis and I Love it!
Deze week dus onze dagelijkse races tegen de klok en de maling die we er soms aan hebben.
Maar ook andere gevoelens, gedachtes en emoties komen voorbij.
Het was een mooie week, een leerzame week en een hele gevoelige week ook.
Veel emoties zijn aan bod gekomen maar ik ben er ook weer een beetje sterker van geworden.
Ik hoop dat je weer geniet van het lezen van mijn blog en als je het leuk vind, laat een reactie achter.
Anders niet!
Love x,
maandag 8 januari 2024
Mag ik even huilen?! Het is maandagochtend en de school begint weer. Oh die wekker, ik kan die wekker wel door het raam gooien.
Op dit soort momenten verlang ik naar de lente. Vogeltjes die ’s ochtends fluiten, het zonnetje dat naar binnen schijnt en gewoon het feit dat het licht is.
Dat vind ik nog wel het ergste hoor, uit bed moeten terwijl het nog zo donker is. Heel deprimerend allemaal!
Ik hou van de lente, meer nog dan van de zomer. Geboren midden in de lente en dat voel ik. Niet te warm, niet te koud.
Geen dikke jas meer aan. Daar heb ik ook zo de pest aan, een jas, bah.
De vogeltjes die fluiten, de bloemetjes die beginnen te bloeien, blaadjes die gaan groeien aan de bomen, mijn tuin die weer tot leven komt.
En dan de mensen! De mensen zijn vrolijker, althans… Ze lijken vrolijker! Dat geldt overigens niet voor iedereen maar dat geheel terzijde,
op die mensen let ik niet meer.
Ik ben dus Olaf maar dan in de lente!
Oké, ik was bij die wekker gebleven, dat vreselijke ding. Weet je, het is fijn dat de kinderen weer naar school gaan en dat er weer regelmaat komt in het dagelijkse leven maar rustig aan doen is ook wel heel erg fijn.
Als alles dan ook nog eens soepel en in vrede zou verlopen voordat we vertrekken dan heb ik echt niet veel te klagen hoor.
Maar hier, nee hier gebeurt dat niet. Het begint al de avond ervoor. Het naar bed gaan is een gevecht rechtstreeks uit karate kid.
Dan de ochtenden, het wakker worden, uit bed komen, eten, douchen en aankleden. De boks scenes uit Rocky zijn er af en toe niks bij.
Maar vandaag ging het soepel. Vandaag ging het vlot en soepeltjes. Alain was op tijd weg met de fiets, Nicky en ik zaten op tijd in een ‘warme’ auto.
We waren nog voor 08.25u op school. Zelfs de juf stond er van te kijken.
Nicky was trots op zijn moeder!
XoXo
Dinsdag 9 januari 2024
Knap hoor hoe mensen het doen, dat altijd maar op tijd komen. (Ik heb soms de neiging om te overdrijven net zoals dat ik mezelf ook echt altijd de grappigste vind maar ik ben echt niet altijd te laat. ik benut wel gewoon graag elke minuut die ik heb)
Maar weet je wat ik wel eng vind, mensen die te vroeg ergens zijn. Die mensen geven me de kriebels. Geen grap!
Vandaag was een dag van in de auto zitten. Ken je dat, dagen die erop lijken alsof je die echt alleen maar in de auto doorbrengt.
Naar school, weer terug naar huis. Snel bedden opmaken, afwassen en een was erin. De hond mee in de auto om de hond naar de trimsalon te brengen.
Naar Eerbeek (ook niet om de hoek). Weer naar huis, was eruit, nieuwe was erin, beetje rommelen en weer de auto in. Nou ja je snapt me.
zo ging het dus de hele dag vandaag.
Maar vandaag had ik ook een afspraak om mijn wimpers op te vullen. Om de week doe ik dat.
Iemand met wie ik wat de tijd betreft nogal wat gelijkenissen vertoon.
We veroordelen elkaar ook niet als we een ‘paar’ minuutjes op elkaar moeten wachten. Soms moet ze op mij wachten en soms moet ik op haar wachten.
We maken er zelfs een grap van als 1 van ons ook echt op tijd is.
Een vrouw naar mijn hart! Kim I love you …
Vandaag wilde ze iets nieuws uitproberen bij mij en ondanks dat ik altijd druk ben en te veel te doen heb, heb ik ook altijd tijd. Rijm dat maar is ;)
Uiteindelijk werd het dus een race tegen de klok want om 13.10u moest ik nog naar Eerbeek rijden om de hond op te halen en weer terug naar school om Nicky op te halen.
Hoewel ik me nooit zo druk maak om zelf ergens laat aan te komen kan ik me er wel heel erg druk om maken als mijn kind (mijn kleintje) op mij moet wachten op bijvoorbeeld school. Dat gebeurt dan ook gewoon niet.
Ik was op tijd, ik zal altijd op tijd zijn voor mijn kinderen!
X
Woensdag 10 januari 2024
Terwijl ik dit schrijf is deze dag al achter de rug natuurlijk maar toch merk ik dat ik het er nu moeilijk mee heb om over te schrijven.
Want hetzelfde gevoel als van de week komt weer naar boven. Ik zie bergen!
Ik weet het, ik moet erdoorheen, het moet ook geschreven worden want alleen dan is het echt, alleen dan kan ik verder en het een plekje geven.
Niet dat het mensen iets aangaat natuurlijk maar ik heb er voor gekozen om mijn gedachtes te delen, dus deze horen daar ook bij! Leuk of niet.
En ook al ben ik degene die er voor heeft gekozen om alleen verder te gaan, het voelt als rouwen.
Goed, ik ben zo terug… even mezelf herpakken!
Het was eigenlijk een hele mooie dag vandaag want Een bruiloft, een feestje is altijd leuk en gezellig natuurlijk.
Maar deze was voor mij pittig. Het eerste feestje waar ik ‘alleen’ naartoe ga.
ik zie alleen maar hoge bergen. De hele dag zie ik al beren op de weg.
Ik ga niet, nee ik ga wel, nee ik blijf thuis. Het maakt me misselijk.
Ik ga gewoon! Gelukkig is het familie, dat maakt het iets makkelijker. Ik ga, dus!
Lang verhaal kort, het was een prachtig feest, ze waren super knap en de bergen bleken maar heuveltjes te zijn. Hoofdspinsels noemen ze zoiets.
Ik moet wel eerlijk zeggen, ik was blij dat ik thuis was en in bed lag naast mijn twee jongens. They are my forever!
Emoties.. Dat is een dingetje hoor, foei!
Donderdag 11 januari 2024
Vanochtend Nicky op tijd (bijna op tijd) afgeleverd op school.
Daarna door de auto wegbrengen voor een keuring. Nu weet ik dat deze jongen altijd om 09.00u open ging dus wat moet ik doen dan in dat half uur?
Ik mag dan zelf altijd wel mijn tijd nemen maar op iemand wachten kan ik niet. Word ik onrustig van. Boodschappen heb ik niet nodig nu dus ik bel hem om te zeggen dat ik de auto sleutel wel op het voorwiel leg als hij er nog niet is.
Een gelukje, hij was al aan het werk dus ik kon gewoon netjes de sleutel binnen afgeven.
Zo ‘sportief’ als ik ben, ben ik naar huis gaan lopen. Een uur lopen in de vrieskou, ik was trots op mezelf.
’s Avonds weer een feestje, dit keer een verjaardag. Een verrassing voor een vriendin. Weer andere vrouwen, weer beren op de weg.
Weer bergen gezien die achteraf toch maar heuveltjes bleken te zijn, gelukkig!
Weet je wat, ik maak me ook niet meer druk.
Niet om wat een ander vindt, niet eens meer om wat ik zelf vind. Als tweelingen heb ik toch 500 meningen en bedenkingen in een uur dus fuck it!
Het was wel heel erg gezellig en ik ben dankbaar voor veel van deze mensen in mijn leven die me begrijpen en er gewoon zijn, met of zonder woorden.
Love you!
Maar soms word je ook even knock-out geslagen, onverwacht. door bijvoorbeeld gevoelens, gedachtes, mensen en meningen. dat kan van alles zijn.
De kunst is om te blijven staan en als dat niet lukt mag je vallen maar je staat weer op! Na het vallen sta je gewoon weer op. Dat is de regel!
Want dit gebeurd nou eenmaal: Life gives you lemons.
And when life gives you lemons:
~ It’s time to open the gin
~ Freeze them and throw them as hard as you can at the people making your life difficult
~ Make lemonade and try to find someone whose life has given them wodka and have a party
~ Make orange juice and leave the world wondering how you did it!
| You either get bitter or you get better |
Vrijdag 12 januari 2024
It’s Friday yeah, it’s Saturday, Sunday, what…. Maar niet meer voor mij….. Whoopwhoop…
Mijn oudste zoon heeft dit stokje overgenomen, de feestbeest!
Mijn tijd is nu in slaap vallen op de bank en wachten totdat mijn zoon terugkomt van feestjes.
Heel soms heb je het geluk een kind te krijgen dat op tijd thuiskomt zonder dat je erachteraan hoeft te bellen of appen, het toch niet zo leuk vindt op een feestje of gewoon helemaal niet gaat. Maar nee hoor, dat kind heb ik niet.
Ik heb een kind dat op zijn moeder lijkt, in echt alles dus!
Van overal zijn tijd voor nemen tot echt zijn tijd overal in te nemen. En met dat bedoel ik dat hij ook echt zijn tijd neemt om het liefste als laatste van het feest te vertrekken. Een kind van zijn moeder.
Ik ben dan nu niet meer de persoon die zelf wekelijks op dat feestje staat, ik moet wel een andere hobby erbij gaan zoeken want teveel alleen zijn met mijn gedachtes is ook niet prettig kan ik je vertellen en deze avond leek oneindig!
Oh, ik weet het, ik ga gewoon deze avonden gebruiken om boeketten op te maken. dat geeft me overdag wat meer tijd om te laat te komen :p
Mijn kind heeft het naar zijn zin gehad en uiteindelijk is dat het belangrijkste.
Of ik nou wakker moet blijven, in slaap val op de bank en de wekker moet zetten om hem weer op te halen maar vervolgens een berichtje krijg dat hij met de taxi terugkomt.
I don’t care. Ik doe alles voor hem!
Maar ik weet vandaag 1 ding zeker voor morgen. Er gaat een voornemen verbroken worden want ik blijf niet nog een avond alleen thuis!
Linksom of rechtsom, ik ga uiteten morgen.
De groeten
Zaterdag 13 januari 2024
Als ik ergens een heel heel heel groot geluk mee heb dan is het wel het feit dat ik twee ouders heb die alles voor mijn kinderen doen. Mijn vader spendeert soms meer tijd met Nicky dan dat ik zelf doe. Maandag mee naar de voetbal, woensdag mee naar de voetbal, op zaterdag de wedstrijden. (geloof me, die wedstrijden van Nicky zijn vroeg) Zaterdag middag voetbal, zondag ochtend voetbal.
Ik loop mezelf al vaak voorbij maar zonder hem zou ik dat helemaal doen. En ook mijn moeder hoor, ik hoef haar maar te bellen en ze haalt de kinderen op, brengt ze weg, kookt eten mee of ze blijven slapen.
Niks is te veel en niks is te gek. Daarin ben ik bevoorrecht en daarvoor ben ik heel erg dankbaar!
Zo slecht en zwaar heb ik het eigenlijk helemaal niet haha :p
zo ook vandaag. Nicky heeft een toernooi en het is vanzelfsprekend dat mijn vader meegaat. Voor iedereen is dat trouwens vanzelfsprekend hoor. Voor de jongens uit zijn team, de trainers en de ouders.
Ik als zijn moeder tel daar op zaterdag niet mee als moeder. Ik kom gewoon even aanwaaien en kijken hoe het gaat. Niet op tijd uiteraard, ik denk dat hij daarom ook zo graag met zijn opa is.
Alle andere dagen ben ik wel gewoon zijn moeder en zijn lievelingspersoon, alleen de zaterdag niet. Het is wat het is!
Ik ga wel zoeken naar een restaurant waar we met het hele huishouden van Jan Steen kunnen gaan eten.
Janina, Lies, Andreas, Alain, Nicky en ik.
Het ergste is als je graag ergens naartoe wilt is er nergens plek.
Misschien ook niet zo heel gek als je op zaterdagmiddag wil reserveren voor zaterdagavond met 6 personen.
Had ik eerder moeten bedenken denk ik!
Zondag 14 januari 2024
Wil ik op zondag op tijd mijn blog posten dan moet ik iets anders bedenken om voor de zondag te schrijven dan te wachten tot zondagavond om mijn dag te bespreken met jullie.
Misschien een soort feedback geven aan mezelf van de afgelopen week. quotes, ‘note to self’ notities of andere teksten.
Ik heb nog wel wat meer ideeën maar daar ga ik nog even op broeden want ik weet niet zeker of ik zelf al zover ben daarin.
Of een mix van dit alles!
Oke ik laat dit nog even weten.
Voor nu een ‘note to self’ notitie. Deze heb ik gisteravond al gedeeld op instagram maar ik deel hem graag nog een keer.
“ If you spend your time chasing butterflies they will fly away.
However…
If you spend your time building a beautiful garden, the butterflies will come to you.
And if they don’t…
At least you have a garden to be happy with! “
Fijne zondag allemaal!
Love,
Mariesa
“ And what I really intended to say in the end, remains unsaid “
~ Franz Kafka
Reactie plaatsen
Reacties
Super weer ik hing weer aan jou worden
Blijf vooral door schrijven ik ben echt een fan van jou ❤️
Love you for ever met aandacht gelezen lieverd trots op jou xxxx je tante
Ik dacht. Nu ga ik lezen dat wij wijn hebben gedronken dit weekend 🤣
Volgende week maar poging 2.
❤️