“ Souls don’t meet by accident “
Het is nu (terwijl ik dit stukje schrijf) dinsdagavond 27 feb en ik probeer alvast te bedenken waarover ik ga schrijven deze week.
Het ding bij mij is en dat weet ik heel erg goed, ik moet daar niet teveel over nadenken want eigenlijk komt dat altijd wel vanzelf.
Maar wat ik normaal iedere week schrijf is eigenlijk een soort van wekelijks dagboek en ik was echt aan het bedenken wat het onderwerp deze week nou weer kon zijn.
Mijn leven is ook niet elke week even spectaculair en om weer te schrijven dat ik heb gesport wordt ook niet iedereen vrolijk van.
En totdat ik iets nieuws, weer iets natuurlijks, raars of ongewoons uitprobeer zoals rijstwater in mijn haar spuiten of de factor die ik van plan ben te gaan maken (speciaal voor mensen die nog troep op hun gezicht smeren). Mijn moestuin die er verlaten en verloren bij ligt en waar ik nu echt stekkies voor moet gaan planten. je weet wel, Dat soort dingen…
nou, Tot die tijd ga ik niet steeds in herhaling vallen.
Ohh, ik ben wel iets anders leuks en gezelligs aan het proberen. Zo simpel maar zo leuk. En het werkt, het groeit al.
Als het filmpje klaar is dan zal ik het delen op mijn Instagram van PorSiempre.
Maar waarover kan ik dan wel schrijven?
Het hoeft niet iedere week een ‘dagboek’ te zijn. Het gaat om mijn gedachtes toch?
Oh Lord, die gedachtes zijn zoveel dat ik zo weer zou kunnen afdwalen!
Maar ik kan ook schrijven zonder dat altijd maar in dagboek vorm te doen.
Oke!!!
De meeste tijd in mijn huis breng ik in mijn keuken door. Niet dat ik nou zo’n keukenprinses ben maar de mensen die mijn huis kennen weten dat hier de meeste tijd wordt doorgebracht.
Het is ook het gezelligste plekje in mijn huis waar iedereen samenkomt.
Ik keek naar de foto’s van Alain & Nicky, hun eerste foto met beide hetzelfde pakje aan. Nicky een klein pondje zwaarder dan Alain maar dat zou je nu niet meer zeggen.
Deze foto’s staan bovenop de schouw dus die zie ik dagelijks een kleine 100 keer. En zoals wel vaker gaan mijn gedachtes soms ergens naartoe waar ik niet ben en zo ook net weer. Wat is nou het meest waardevol in mijn huis? buiten de draken die er rondlopen?
Die keuken is leuk, huiselijk en gezellig, de bank is groot en ligt lekker, groot huis, ruimtelijke tuin en ga zo nog maar even door.
Maar telkens wanneer ik naar die twee foto’s kijk, komt iedere herinnering die ik heb met deze twee kinderen weer naar boven.
Ieder lachje, huiltje, iedere opmerking en iedere knuffel.
Alles is vervangbaar, al het materiaal is vervangbaar maar die herinneringen zal nooit iemand mij kunnen afnemen.
Dus stel mijn huis brand af (ik breng soms echt teveel tijd alleen door hoor) en ik mag 1 ding uit mijn huis meenemen (2 dingen) wat neem ik dan mee? Sowieso die 2 fotolijsten! Alles mag afbranden want dit alles is niks waard zonder de herinneringen die ik erin maak.
En ik zou mezelf niet zijn als ik niet nog iets mee zou nemen. Mijn laptop met harde schijf (de rest van de foto’s en video’s) gaat ook mee want anders kan ik niet meer schrijven. Stel je voor dat je dat zou moeten missen ;)
Goed, waar ik wil dan over schrijven? Waarde, spullen, materiaal. Wat is nou echt kostbaar en waardevol? Wat is vervangbaar en wie of wat is onvervangbaar? Wat heb je nou echt nodig in je leven en wat denk je nodig te hebben?
Ik heb het vorige week over het boek ‘Australie op blote voeten’ gehad. Dit boek heb ik nu uit en ieder gedeelte, ieder geschreven stukje van dit boek waar het mij echt diep heeft geraakt heb ik roze gekleurd.
Het zijn best veel stukjes die nu roze gekleurd zijn. Ik heb echter niet alles beschreven.
Wat ik hieronder schrijf zijn dus fragmenten uit het boek. Misschien wil je het dan wel zelf gaan lezen, want echt deze mensen…
De simpelheid, het een zijn met aarde en natuur, geluk en liefde voor elkaar. De oprechtheid en elkaar het mooiste en beste gunnen, talenten zien in elkaar en elkaar mooier, beter en sterker laten voelen. Geen strijd, geen ruzie of afgunst. Geen waarde hechten aan materiaal want alles wat er is, is te leen!
Magie, telepathie, energie en frequentie.
Ik ben raar dat weet ik maar dit boek zou voor iedereen een talisman, een houvast moeten zijn in het leven. Van mij is dat het wel geworden!
enjoy 💋
AUSTRALIE OP BLOTE VOETEN
Marlo wordt uitgenodigd voor een ‘lunch’. Een lunch waarvan zij denkt dat deze speciaal voor het werk wat ze doet wordt georganiseerd. Maar wanneer ze aankomt wordt ze meegenomen op een walkabout. In eerste instantie denkt ze dat het een dag duurt waardoor ze zich overgeeft aan alles wat deze mensen doen. Een dag worden een paar dagen totdat ze op een gegeven moment beseft dat ze niet terug kan en zich echt moet overgeven aan de gebruiken en gewoonten van deze mensen. En dat doet ze.
Dit boek schrijft ze vanuit haar herinneringen waardoor het een boek is die leest alsof je er zelf bij bent. Het is makkelijk en toegankelijk. Het is een boek die je laat nadenken over wat echt belangrijk is in het leven en over waar je nu werkelijk in gelooft. Het raakt je of het raakt je niet. Zo simpel is het eigenlijk!
~ Het boek heet Australië op blote voeten. Ze loopt deze tocht dan ook op blote voeten. Op blote voeten lopen is niet iets wat wij mensen gewend zijn dus ze krijgt pijn in haar voeten, blaren, likdoorns etc.
“ Vergeet de pijn. Haal de doorns eruit wanneer we ons kamp opslaan. Leer de pijn te verdragen. Richt je aandacht op iets anders “
“ Kies verstandig, want het zou best eens kunnen zijn dat je krijgt waar je om vraagt “
~Deze mensen geloven dat alles op de planeet bestaat om een bepaalde reden. Alles heeft een doel. Daarom zendt de stam iedere ochtend een gedachte of een boodschap uit naar de dieren en planten voor ons. Ze zeggen: “We lopen jullie kant op. We komen om eer te bewijzen aan jullie bestaan.” Het is aan de planten en dieren om zelf uit te maken wie er zal worden gekozen.
De stam begint elke dag met een dankwoord aan de Eenheid voor de nieuwe dag, voor henzelf, hun vrienden en de wereld. Soms vragen ze om iets bijzonders maar het wordt altijd zo geformuleerd:
“Alleen als het goed is voor mij en van het hoogste belang voor al het leven, overal.”
Dit stukje gaat over de communicatie die deze mensen met elkaar hebben. Zij communiceren via hun gedachten met elkaar. Als telepathie. Maar hoe en wanneer kun je op die manier communiceren?
~ Het echte volk gelooft dat de stem niet is bedoeld om te praten. Dat doe je met je hoofd en met je hart. Als er gesproken wordt heeft men de neiging om te vervallen in niet-noodzakelijke, oppervlakkige conversatie. De stem is gemaakt om te zingen, om iets te vieren en om te genezen.
Via gedachten communiceren zal nooit lukken zolang je iets in je hoofd of hart verborgen wilt houden. Je moet totale vrede vinden in alles. Je moet leren jezelf te vergeven, niet te oordelen over, maar te leren van het verleden.
“Begrijp je hoe lang altijd is? Het is een heel, heel lange tijd. Eeuwigheid”
“De mens kan niet bestaan als alles wat onplezierig is, wordt verwijderd in plaats van begrepen.”
~Geneesvrouw vroeg me: “Begrijp je hoe lang eeuwig is?” ‘Ja’ zei ik ‘dat begrijp ik’.
‘Weet je het zeker?’
‘Ja ik begrijp het’ herhaalde ik.
‘Dan kunnen we je nog iets anders vertellen. Alle mensen zijn geesten, die slechts op bezoek zijn in deze wereld. Alle geesten leven voor eeuwig. Alle ontmoetingen met andere mensen zijn ervaringen, en alle ervaringen zijn verbintenissen voor eeuwig. Het echte volk sluit de kring van elke ervaring. We laten geen losse draden hangen, zoals jullie mutanten dat doen. Als je wegloopt met slechte gevoelens voor iemand anders in je hart en die kring wordt niet gesloten, zal het zich later in je leven herhalen. Je zult niet eenmaal lijden, maar telkens weer, tot je het hebt begrepen. Het is goed om te observeren, te leren en wijzer te worden van wat er is gebeurd. Het is goed om, zoals jullie het noemen, te danken, om te zegenen en dan in vrede weg te gaan.’
~Genezen heeft absoluut niets met tijd uitstaande. Ziek worden en beter worden vinden plaats in een ogenblik.
~De voornaamste les die we van de kangoeroe kunnen leren, is dat hij niet achteruitloopt. Hij kan het niet. Hij gaat altijd voorwaarts, zelfs wanneer hij daardoor in een kringetje loopt.
~Van de slang die vele malen zijn opperhuid verliest, kunnen we iets leren over verandering. Wanneer de mens op zijn 37ste nog steeds hetzelfde gelooft als toen hij 7 jaar oud was, heeft hij in zijn leven niet veel geleerd. Het is nodig om oude ideeën, gewoonten, meningen en soms zelfs metgezellen aan de kant te zetten. Loslaten is vaak een moeizaam proces voor een mens. De slang is er niet minder of beter om, wanneer hij het oude van zich afwerpt. Het is gewoon noodzakelijk.
~Voor het echte volk was de dolfijn het eerste schepsel waarmee ze via telepathische weg konden communiceren. Dit dier laat zien dat het leven is bedoeld om gelukkig en vrij geleefd te worden.
~De les die de spin ons leert is dat we nooit inhalig moeten zijn. Gebruiksvoorwerpen kunnen tegelijkertijd schoonheid en kunst uitdrukken. De spin maakt ons ook duidelijk dat we onszelf maar al te gemakkelijk kunnen overschatten.
~ Ze genieten van het leven zonder zich aan materiele zaken te hechten.
~ De leden van de stam dromen ’s nachts niet, tenzij ze een droom oproepen. Slaap is voor hen een tijd van belangrijke rust, zodat het lichaam zich kan herstellen.
~ Een-zijn betekent niet dat we allemaal hetzelfde zijn. Elk schepsel is uniek. Er zijn er geen twee die dezelfde plaats innemen.
~ Als je iemand kwetst dan kwets je jezelf. Als je iemand helpt, dan help je jezelf.
“Waarom kunnen mutanten niet begrijpen dat ze, als hun lied iemand gelukkig maakt, iets goeds hebben gedaan? Je helpt iemand en dat is goed. Je kunt er trouwens maar 1 tegelijk helpen.”
~ Bezit betekent anderen uitsluiten voor eigen genot.
~ Een geschenk brengt geen verplichtingen met zich mee, het wordt onvoorwaardelijk gegeven. De ontvanger mag ermee doen wat hij wil: gebruiken, vernietigen, weggeven of wat dan ook. Het is van hem en de gever verwacht er niets voor terug!
Love,
Mariesa❤
“ Tie my hands behind my back and watch my soul still touch you “
Reactie plaatsen
Reacties
Ik weet dat je nooit te oud bent om te leren maar het komt wel even binnen heel mooi geschreven mariesa
❤️