I present to you, My Life.. | No. 7 dankbaar en bevoorrecht |

Het leven is als een treinreis.

Mensen stappen in de trein en mensen stappen uit de trein.
Er zijn haltes met een gelukkig weerzien, en haltes met een droevig afscheid.
Als we geboren worden stappen we op de trein en ontmoeten onze ouders.
En we denken dat ze de hele reis bij ons zullen blijven.
De realiteit is echter anders.
Ze stappen uit op een station.
Ze laten ons achter in de trein, zonder hun gezelschap, liefde en genegenheid.

Maar er stappen andere mensen in.
Mensen die tijdens de verdere reis voor ons heel belangrijk zullen zijn.
Het zijn onze broers en zussen, onze vrienden en al de andere mooie mensen die van ons houden.
Voor sommigen is de reis een leuke uitstap.
Voor anderen is het een vervelende reis met zware bagage.
Anderen staan klaar om te helpen.

Sommigen laten na het uitstappen een grote leegte achter.
Herinneringen zijn alles wat ons rest.
Anderen stappen in en onmiddellijk weer uit en geven ons enkel de tijd om hen slechts vluchtig te kennen.
Soms zijn we verrast dat bepaalde medereizigers waarvan we houden in een ander rijtuig gaan zitten en ons verder alleen laten reizen.
Natuurlijk houdt niemand ons tegen om hen in het andere rijtuig te gaan opzoeken.
Soms kunnen we echter niet naast hen gaan zitten, als die plaats al is ingenomen.
Dat is niet erg, zo is de reis nu eenmaal: vol dromen en verrassingen, vol ontmoetingen en afscheid nemen, mee- en tegenvallers.

Maar er is geen terugreis.

Laat ons de reis zo aangenaam mogelijk maken.
Laten we proberen onze reisgenoten te begrijpen, en laten we zoeken naar de mooiste kanten van elk van hen.

Weet dat er op elk moment van de reis een van onze reisgezellen ons begrip nodig kan hebben.
Ook wij kunnen op een bepaald moment nood hebben aan iemand die ons begrijpt.

Het grote mysterie van de reis is dat we niet weten wanneer we zullen moeten uitstappen.
We weten ook niet wanneer onze reisgezellen zullen afstappen.
Zelfs niet degene die naast ons zit.
Vrienden, laat ons er een mooie reis van maken!
Laat ons ervoor zorgen dat we mooie herinneringen achterlaten op het moment dat we uitstappen.

Aan allen die in mijn trein zitten wens ik een goede reis… 

maak je riemen vast ;)

Weet je nog vroeger, hoe meer vrienden je had, hoe beter en mooier het leven was?

Ik heb dat nooit gehad hoor.

Had wel altijd veel mensen om mij heen en kon met veel mensen redelijk goed overweg (andersom weet ik dat niet) maar echte vrienden, dat is altijd maar een klein handje vol geweest.

Sommige zijn verwaterd maar een paar zijn er nog steeds. 

Maar wat is nou vriendschap? Echte vriendschap? 

Zijn dat de personen die je al je leven lang kent of zijn dat personen die je misschien juist helemaal niet je hele leven of zelfs maar heel kort kent maar die op je pad zijn gekomen en een stempel op je hart hebben gedrukt.

Die zich hebben weten te planten als een wortel in je ziel. 

Moet een echte vriendschap gebaseerd zijn op het feit dat je dagelijks contact hebt of is het ook goed of juist goed wanneer je elkaar niet dagelijks of wekelijks spreekt? 

Gaat het om de gesprekken die je voert of de gesprekken die je juist niet voert?

Kan een vriendschap op deze leeftijd nog oppervlakkig zijn of moet deze juist altijd diep gaan? 

Groei ik door jou, groei jij door mij, leer ik van jou of leer jij van mij? Of mag dat per fase, per dag verschillen? Vandaag laat ik jou een beetje groeien en morgen doe jij datzelfde voor mij?? 

Hangt er een bepaalde voorwaarde aan een vriendschap?

wat is nou een echte vriendschap?

Ik ben nu 35 en iedere vorm van  bovenstaande vriendschappen heb ik in mijn leven. 

Ik heb ze die ik mijn leven lang al ken. Ik heb ze die als een orkaan mijn leven binnen zijn gekomen. Ik heb ze die mijn hart gestolen hebben. Ik heb ze met wie ik gesprekken voer alleen met onze ogen. Ik heb de spirituele en de aardse. Ik heb ze waar ik mee kan huilen. Ik heb ze waar ik zo ongelofelijk flauw mee ben. Ik heb ze waarmee ik lach totdat ik huil of kruip. Ik heb ze die luisteren. Ik heb ze die praten. Ik heb ze die niet praten. Ik heb ze als familie. Ik heb ze die voelen als familie. Maar het belangrijkste, ik heb ze in mijn hart! Ook diegene waar een voorwaarde aan hing. Ook die heb ik in mijn hart, want dat is mijn hart.

Dat is mijn vorm van vriendschap. Als je er bij in zit dan ben je er echt niet zomaar uit. Tenzij je zelf wil uiteraard, dan ga je maar! 

Ik heb van iedere vorm iets geleerd en ik leer er gelukkig nog steeds van en ik waardeer het zo erg.

Het maakt dat ik een dankbaar en bevoorrecht mens ben want op dit moment heb ik heel veel aan jullie.

Aan een luisterend oor, een knuffel, advies, een blik, hulp, steun en liefde. 

Ik hoop dat ik voor jullie hetzelfde beteken. Ik hoop dat een ieder van jullie weet dat ik er altijd ben en zal zijn ook al neem ik niet altijd mijn telefoon op of stuur ik niet direct een bericht terug. 

Om 22.30u gaat mijn telefoon op slaapstand dus ook dan ben ik niet te bereiken. 

tijdens kantooruren ben ik meestal beschikbaar als je geluk hebt.

Nee jongens, zonder dollen, ik ben er, altijd, zonder voorwaarden!!! 

En ik hou van jullie ♥️

P.S.

Het astrologie stukje vind je dit keer alleen in de categorie astrologie 🌙

Fijne zondag!

Love,

Mariesa ❤ 

i do not need oceans of people by my side

even too much beauty can overwhelm me

but let me ask, if I may, for just a few, small wildflowers on my way

those free and imperfect scattered souls

those mighty and steadfast champions of light

ever growing

and flowing

and blowing

and glowing

beside me